Η ίδια η Ζωή στο στόχαστρο

Τα καταφέραμε και πάλι.....Μη δούμε δέντρο όρθιο σ αυτή τη βρωμερή πόλη,αμέσως να το κόψουμε ,λες κ έχουμε κάποιο αρχέγονο προηγούμενο με τη φύση και το πράσινο.Μήπως τελικά όμως το πρόβλημα το έχουμε με τον ίδιο τον εαυτό μας και όχι με τη φύση?Αναφέρομαι στη καταστροφή του πάρκου στην Πατησίων απο συνεργείο χτές το πρωί με σκοπό την ανέγερση πάρκινγκ.Και σα να μην έφτανε αυτό οι κάτοικοι οι οποίοι έσπευσαν να αντιδράσουν δέχτηκαν την άνανδρη επίθεση απο την αστυνομία που προσπάθησε με σφοδρότητα να τους απομακρύνει απο τον χώρο.Δυστυχώς τα περισσότερα δέντρα κόπηκαν αλλά οι κάτοικοι επανακατέλαβαν τον χώρο ,ο οποίος τελεί πλέον υπο κατάληψη (απο κατοίκους της περιοχής) και οι οποίοι καλούν όποιον νομίζει ότι μπορεί να προσφέρει μ οποιονδήποτε τρόπο να συμμετέχει σ αυτήν την πρωτοβουλία.

Η πολύ κουλτούρα θα καταστρέψει αυτή τη χώρα...Όλοι σ αυτή τη χώρα είναι χωρισμένοι σε 2 στρατόπεδα:Σ αυτούς που οι κουλτουριάρηδες ονομάζουν "σκυλάδες" κ σ αυτούς που οι σκυλάδες αποκαλούν ως "κουλτουριάρηδες".οκ ..δεκτό μέχρι εκεί δεδομένης της αδικαιολόγητης μεν,υπαρκτής και ακμάζουσας δε υπεροψίας του Έλληνα που για κάποιο μυστήριο λόγο πιστεύει ότι επειδή κάποτε κάποιοι που κατοικούσαν στον ίδιο χώρο μ αυτόν έχτισαν ένα Παρθενώνα,αυτομάτως κ αυτός έχει κρατημένη θέση για την 13η καρέκλα στο πάνθεο του Ολούμπου.Η απορία μου εμένα είναι άλλη.Πριν 30 χρόνια υπήρχε και ένα κάποιο ιδεολογικό έρισμα και υπόβαθρο γι αυτό τον διαχωρισμό,άλλοτε κοινωνικό,άλλοτε πολιτικό και συχνότερα ένας συνδυασμός τους.Πλέον σήμερα εκτός απο τον ήχο του μπουζουκιού και της κιθάρας και τα παχιά τα λόγια ,ποιος μπορεί να εντοπίσει μια αξιόλογη διαφορά ανάμεσα στα δύο "στρατόπεδα".....Μάλλον κανείς ,γιατί λοιπόν τότε ρε παιδιά δ το κλείνουμε το μαγαζί μιας και οι διαχωρισμοί είναι πάντοτε άσχημοι.Ας φιλιώσουμε όλοι μια και καλή κ ας περπατήσουμε πιασμένοι χέρι χέρι το δρόμο της παρακμής.....

Τέλος στις ήρεμες νύχτες,....Αυτό σιγοψιθύριζαν όλοι πριν κανά μήνα.Όλα λέγαμε θ'αλλάξουν τώρα,όλα θα γίνουν πιο όμορφα,η ζωή μέσα απ αυτή την τραγωδία θα βρεί τον δρόμο της και τη δύναμη να βγεί πιο ισχυρή,πιο αξιοπρεπής,θα ξυπνήσει ο κόσμος,επιτέλους οι "νοικοκυραίοι" θα σηκωθούν απ'τους περιβόητους καναπέδες τους και θα διεκδικήσουν αυτά που τελικά τους ανήκουν,αξιωματικά και μόνο αν θέλεις.....Μόνο λόγια....και μετά κι άλλα λόγια για να καλύψουν το κενό των πρώτων κτλ κτλ.....Τέλος στις ήρεμες νύχτες....τέλος και στην ελπίδα μας....

Jerichow Φεστιβάλ Γερμανικού Κινηματογράφου

Εξαιρετικό το φεστιβάλ γερμανικού κινηματογράφου φέτος,δυστυχώς μόνο μία ταινία κατάφερα να παρακολουθήσω μέχρι σήμερα το Jerichow το οποίο είναι πραγματικά απίστευτο, το προτείνω ανεπιφύλακτα αν κ δε γνωρίζω αν θα προβληθεί στις αίθουσες το επόμενο διάστημα.Η υπόθεση έχει ως εξής:

"Τρεις άνθρωποι του περιθωρίου συναντιούνται μοιραία. Ο Τόμας, νέος και δυνατός, έχει αποπεμφθεί από το στρατό. Ο Άλι, αυτοδημιούργητος Τούρκος μπίσνεσμαν, έχει περάσει πολλές δυσκολίες, αλλά τώρα το μόνο που τον νοιάζει είναι να μην τον κλέβουν οι υπάλληλοί του στις καντίνες που έχει. Η Λάουρα, μια ελκυστική γυναίκα με σκοτεινό παρελθόν, μοιάζει να βρίσκει καταφύγιο στη σκιά ενός γάμου με τον Άλι... "Σ'αυτή τη νέα εκδοχή του O Tαχυδρόμος χτυπάει πάντα δυό φορές, το χρήμα είναι υπέρτατη αξία αλλά και φορέας καταστροφής. H τελευταία ταινία του Christian Petzold, κάνει την ελληνική πρεμιέρα της στο αφιέρωμα του Παλλάς.

Το παράδοξο του Επίκουρου

Θέλει ο θεός να αποτρέψει το κακό και δεν μπορεί;
Τότε δεν είναι παντοδύναμος…
Μπορεί, αλλά δεν το επιθυμεί;
Τότε είναι κακός..
Είναι και ικανός και το επιθυμεί;
Τότε από πού προέρχεται το κακό;
Μήπως είναι και ανίκανος και δεν το θέλει;
Τότε γιατί τον αποκαλούμε θεό;

«Οι θρησκείες μοιάζουν με πυγολαμπίδες γιατί λάμπουν μόνο στο σκοτάδι!»
Α. Schopenhouer.
.....Απ τα πιο έξυπνα σχόλια που διάβασα τον τελευταίο καιρό!!!

Τελικά σε όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας έχουμε λόγο?Μπορούμε να επέμβουμε κ αν ναι είμαστε σίγουροι για την έκβαση της παρέμβασής μας αυτής κ πώς διασφαλίζουμε τελικά τον μή εκφυλισμό της?....

Κάθομαι κάποιες στιγμές κ αναρωτιέμαι αν ποτέ έχουμε καθήσει ν αναρωτηθούμε τι είναι αυτό που μας φταίει σαν άνθρωποι,αν έστω κ για λίγο έχουμε σταματήσει να κατηγορούμε τους άλλους για τα δικά μας τα δεινά,αν έχουμε πάψει να μεμψιμοιρούμε και να βλέπουμε παντού φαντάσματα κ αόρατους εχθρούς κ άν τελικά έχουμε παλέψει να εξαφανίσουμε τα δικά μας φαντάσματα κ φόβους,αν έχουμε ανακαλύψει τη δύναμη και τις αδυναμίες μας σε κάθε πλευρά της ζωής μας.....καλή αρχή.....