Τίποτα δε πάει χαμένο

Δεν είχα σκοπό να ξαναγράψω....ποιός ο λόγος αλλωστε;Καθόμουν και χάζευα τα πρώτα μου πόστς και προσπαθούσα μέσα μου να νιώσω όπως τη στιγμή που τα έγραφα,να θυμηθώ τι με ωθούσε σ'αυτή τη διαδικασία,ποιό ήταν το καύσιμο μου και τι στο καλό περίμενα απο αυτό....Με πίκρα διαπίστωσα βέβαια ότι ενώ τότε πίστευα ότι μ' αυτό που κάνω βάζω ένα μικρό λιθαράκι στο να γίνουμε όλοι,συμπεριλαμβανομένου και του γράφοντος ,λίγο περισσότερο άνθρωποι,κάπου στην πορεία λιγοψύχησα,έχασα την πίστη μου όχι μόνο στους άλλους αλλά και σε μένα τον ίδιο,πιάστηκα σα το ποντίκι στη φάκα του hype των ημερών το οποίο προβλέπει μαζικό πανικό,αποχαύνωση(κλασικό και άκρως αποτελεσματικό όπλο),ατομικισμό,εγωκεντρισμό και κυρίως φόβο...φόβο για την αλλαγή,φόβο για την ίδια σου τη ζωή,φόβο για το άλμα όταν βλέπεις απο κάτω το γκρεμό,φόβο για τα χαμένα σου όνειρα και την βιασθείσα με τον πιό βάναυσο τρόπο αξιοπρέπεια σου.Μακάρι να μη χρειαστεί ποτέ να ατενίσουμε μπροστά μας,κάτω απ'τα πόδια μας γκρεμό στην προσπάθεια για κάτι καλύτερο.Αλλά αν χρειαστεί, καλώς να έρθει.Όλοι μαζί.Τίποτα δε πάει χαμένο.Καλώς σας (ξανα)βρήκα αδέρφια.....

Mr. Freeman - Να φοβάστε την Ελευθερία

Mr. Freeman 1 - Είμαι αληθινός